Қазақтың мерекесі-“Әз-Наурыз”
Наурыз – жер бетіндегі ең көне мерекелердің бірі. Көктемнің және Жердің жаңарған тіршілігінің бұл мерекесін Орта және Орталық Азияның көптеген мәдениеттері, кейбір деректерге сәйкес шығыс славяндары да бес мың жылдан астам уақыт бойы тойлап келеді.
Бұл мерекеге қатысты тарихи деректер ежелгі және орта ғасырлардағы құжаттарда кездеседі. Шығыс хронологиясында ол Наурызға, Иранның жаңа жылына сәйкес келеді. Қазақтар, өзбектер, ұйғырлар Наурыз дәстүрін ұрпақтан-ұрпаққа жеткізген. Тәжіктер оны Гульгардон немесе Гулнавруз деп атаса, татарлар Нардуган деп атаса, ежелгі гректер Патрих деп білген. Бұл мерекенің тамырын ескі пұтқа табынушылық салт-жоралғылардан іздеуге болады. Бұл мереке адамдардың табиғатқа деген сүйіспеншілігін көрсетуге арналған. Адамдар салт-дәстүрлерді сақтап қалды, ал бүгінгі күні мереке жаңа рухани-этикалық мәнге ие болды.
Бұл мереке 22 наурызда, көктемгі күн мен түннің теңелетін күні тойланады. Сондықтан қазақтар наурыз айын Наурыз деп атаған. Бұл көктеммен бірге келетін жаңарған өмір күні ретінде тойланды. Көктемнің алғашқы күн күркіреп, ағаштарда бүршіктер ісіп, өсімдіктер жайнап өскен күн еді. Наурыз көктем мен жаңарудың дінге жат мейрамы ретінде қазақтың кейбір басқа мерекелерімен, мәселен, «қыспен қоштасу» мерекесімен тығыз байланысты. Бұл күні туған ұлдарды Наурызбай немесе Наурызбек, ал қыздарды Наурыз немесе Наурызгүл деп атайтын. Егер сол күні қар жауса, бұл жақсы белгі ретінде қарастырылды.
Наурыздағы қар әдетте жұмсақ және әсіресе ақ. Сұлу қыздарды Науыздың аппақ қарына теңейтін. Ертеде қазақ Наурызды халық күні немесе Ұлыстың ұлы күні деп атаған. Халық Наурыз мейрамын тойлау неғұрлым жомарт болса, жыл да соғұрлым бақытты болады деп сенді. Сондықтан бұл мерекеге байланысты көптеген рәсімдер мен мерекелер бар. Мереке қарсаңында халық үйлерін жинап, қарыздарын қайтарып, қарсыластарымен татуласатын еді, өйткені қарттар айтқандай, Наурыз үйге кірсе, ауру-сырқау, келеңсіздіктер де өтіп кететін. Мереке қарсаңында түнде үйдегі барлық ыдыстар сүтке, айранға (жәй йогурт), астық пен бұлақ суына толтырылады, өйткені бұл адамдар алдағы уақытта сүт көп, өнім жақсы және жаңбыр мол болады дегенді білдіреді. жыл.
Күндіз бәрі жақсы көңіл күйде болуға тырысып, бір-бірін құшақтап, басқаларға сәттілік пен бақыт тіледі. Мереке күннің шығуымен басталады. «Бұлақ көрсең, көзін тазарт» деген ескі ырым бар. Таң атқанда үлкендер де, жастар да, балалар да күрек алып, бұлақтың немесе арықтың (кіші су арнасы) маңындағы келісілген жерге барып, тазартатын. Онда да қадірлі қарттардың бақылауымен ағаш отырғызатын. Сөйтіп жүргенде: «Халық жадында малдан гөрі ағаш қалдырсын», «Бір тал кессең, он егесің!» дейтін.
