Әткеншек – достықтың символы

Текебасова Әдемай Асқарқызы

Балалық шақ пен жастық шақтың ең тәтті естеліктері көбіне достарымызбен бірге өткізген сәттерімізде сақталады. Әсіресе, ауылдың айлы түнінде жиналып, әткеншек тебу, көңілді әңгімелер айтып, таңды қарсы алу – мәңгі жүректе қалатын ерекше әсерлердің бірі.

Бір күні достарыммен ауылдың шетінде орналасқан үлкен ескі әткеншекке жиналдық. Аспан жұлдызға толы, дала салқын, бірақ көңіліміз шат-шадыман. Сол әткеншекте отырып, әрқайсымыздың өміріміздегі қызық оқиғаларды ортаға салдық. Біреу мектептегі бірінші махаббаты туралы айтып, бәрімізді күлдірсе, енді біріміз аңғал әрекеттерімізді бөлісіп, ұялып қалдық.

Кейін қолымызға гитара алып, әуендерді кезек-кезек шырқай бастадық. Сол кеште ән айтудың өзі бір үлкен мереке еді. Далада тек біздің күлкіміз бен әніміз ғана естіліп тұрды. «Айлы түнде ауылда» сияқты халық әндерінен бастап, өзіміз шығарған қарапайым өлеңдерге дейін орындадық.

Сол кеште, таңға жуық, достарымның біреуі күтпеген жерден былай деді:
– Бір-бірімізден алыстасақ та, осы сәтті ешқашан ұмытпайық, жарай ма?

Сол сөздер сол сәтте ерекше мағынаға ие болды. Таң ата жан-жаққа тарастық, бірақ жүректерімізде әлгі әткеншек басындағы қуаныш пен жылулық мәңгілікке сақталып қалды.

Әткеншек – бұл достықтың символы. Ол бізді тек тербеп қана қоймай, жақындатып, ұмытылмас естеліктер сыйлады. Егер сіз де осындай сәттерді еске алсаңыз, ішіңіз жылып, жан дүниеңізге шаттық орнайтыны сөзсіз. Мүмкін, дәл қазір сол достарды жинап, тағы бір әткеншек тебуге шығудың сәті келген болар?