Бір өлеңі – бір елдің мұрасындай

Бір өлеңі – бір елдің мұрасындай,
Жыр жаза алмай жүрмін мен Расулдай.
Расулдай…
Бағым да жүр ашылмай,
Құсбегінің қолындағы лашындай.
Танылмаса сырымен, қырыменен,
Танылмай-ақ кетсінші құрып өлең!
Расулдай мен-дағы жырлар жазсам,
Расулды тонаған ұры дер ең…
Расулдай бола алман!
Жырым бөлек!
Өзімнің үнім керек, тілім керек.
Өзгені де өзіндей сүйген елім,
Өз ақынын табады түбінде кеп.
Meн – таулықпын –
Қыранның балапаны.
Маған-дағы тауымның таңы атады.
Қарапайым қалтқысыз жырларымды
Қажетіне өз халқым жаратады.
Мен әзірге бола алмай Расулдай,
Бағым, жаным – барлығы жүр ашылмай.
Алынады томағам, кетем ұшып,
Құсбегіден құтылған лашындай.