Ағажан

Әбілмәжін Жумабаевқа
Жүр едім айыға алмай көптен бері,
Қандай күш айықтырып кеткен мені?!
Жаураған жауқазын ем бөктердегі,
Жып-жылы қайдан соқты көктем лебі?!
Ұмыт боп ұнатқаным, жек көргенім,
Қауіппен күн мен түнді өткергемін…
Бұзаудын, тіліндей-ақ ала қағаз,
Ағадан ұшып жеткен кептер ме едің?!
Оңалмай жүргенімде ісім көптен,
Шағымда сағым сынып, күшім кеткен,
Ағаның қарлығашы інісіне
Ақ қанат періште боп ұшып жеткен.
Ағажан, жылы сөзің – дәрі маған.
(Дәрігердің шипасы дарымаған!)
Ағажан, жан екенсің жаның адал!
Ит екем ақ-қараны танымаған…
Жақсы менен жаманның арасында,
Жаным менің жәй таппай таласуда…
Ағажан, «Бәрінен де айық!» депсің,
Айығамын, ағажан, нанасың ба?..