Күн мен махаббат
Күн шықпайды түндерде, бұл — ақиқат қашаннан,
Күнді тіле, жалбарын — бәрі әшейін бос арман.
Таң атады кезінде, Күн де шығар сыланып,
шығар сәтте еш нәрсе сала алмайды бүғалық.
Махаббат та дәл сондай — тілегеннен келмейді,
тұтанбайды — сүйген боп көріне бер сен мейлі.
Келген кезде махаббат ұмыттырар бар жайды,
қос жүрекке бір ұшқын жол салады, жалғайды.
Сонда екеуі қарайды дауылға да жасқанбай,
сонда екеуі мәңгі бір ару Қүн мен аспандай.
